(1) ហា មីម

(2) ការបញ្ចុះគម្ពីរ(គួរអាន)នេះគឺមកពីអល់ឡោះដែលមហា ខ្លាំងពូកែ មហាគតិបណ្ឌិត។

(3) ពិតប្រាកដណាស់ នៅលើមេឃជាច្រើនជាន់ និងផែនដីគឺជា ភស្ដុតាងៗសម្រាប់បណ្ដាអ្នកដែលមានជំនឿ។

(4) ហើយនៅក្នុងការបង្កើតពួកអ្នក និងសត្វទាំងឡាយ ដែល ទ្រង់ដាក់ពង្រាយ(នៅលើផែនដី)នោះ គឺជាភស្ដុតាងៗសម្រាប់ ក្រុមដែលមានជំនឿយ៉ាងពិតប្រាកដ។

(5) ហើយការផ្លាស់ប្ដូររវាងពេលយប់និងពេលថ្ងៃ និងលាភ សក្ការៈ(ទឹកភ្លៀង)ដែលអល់ឡោះបានបញ្ចុះពីលើមេឃ ហើយ ដោយសារវាទ្រង់បានធ្វើឱ្យដីមានជីវិតឡើងវិញបន្ទាប់ពីការស្លាប់ (គ្មានជីជាតិ)របស់វា ព្រមទាំងការផ្លាស់ប្ដូរទិសរបស់ខ្យល់នោះ ជាភស្ដុតាងៗសម្រាប់ក្រុមដែលស្វែងយល់។

(6) ទាំងនោះគឺជាភស្ដុតាងរបស់អល់ឡោះដែលយើងនិយាយ ប្រាប់អ្នក(មូហាំម៉ាត់)យ៉ាងពិតប្រាកដ។ ដូចេ្នះ តើមានពាក្យសំដី ណាក្រោយពីពាក្យសំដីអល់ឡោះ និងភស្ដុតាងៗរបស់ទ្រង់ដែល ពួកគេមានជំនឿនោះ?

(7) វិនាសអន្ដរាយចំពោះរាល់អ្នកដែលភូតកុហកនិងអ្នកដែល ប្រព្រឹត្ដបាបកម្មច្រើន។

(8) ដោយគេស្ដាប់ឮអាយ៉ាត់ៗរបស់អល់ឡោះដែលត្រូវបានគេ សូត្រឱ្យស្ដាប់ បន្ទាប់មកគេនៅតែចចេសដោយក្រអឺតក្រទម ហាក់បី ដូចជាគេមិនបានស្ដាប់ឮវាសោះ។ ដូចេ្នះចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ផ្ដល់ ដំណឹងដល់គេនូវទារុណកម្មដ៏ឈឺចាប់។

(9) ហើយនៅពេលដែលគេបានដឹងអ្វីមួយអំពីអាយ៉ាត់ៗរបស់ យើង គេបែរជាបានយកវាធ្វើជាការចំអកទៅវិញ។ ពួកទាំងនោះ នឹងទទួលទារុណកម្មដ៏អាម៉ាស់។

(10) នៅខាងមុខពួកគេគឺនរកជើហាន់ណាំ។ ហើយអ្វីដែលពួក គេបានប្រព្រឹត្ដ និងអ្វីដែលពួកគេបានយកធ្វើជាអ្នកគាំពារផេ្សងពី អល់ឡោះនោះ គឺមិនអាចការពារពួកគេបានបន្ដិចសោះឡើយ។ ហើយពួកគេនឹងទទួលទារុណកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។

(11) (គម្ពីរគួរអាន)នេះគឺជាការចង្អុលបង្ហាញ។ ហើយពួក ដែលប្រឆាំងនឹងអាយ៉ាត់ៗនៃម្ចាស់របស់ពួកគេនោះ ពួកគេនឹង ទទួលទារុណកម្មដ៏សែនឈឺចាប់។

(12) អល់ឡោះជាម្ចាស់ដែលបានបង្កើតសមុទ្រជាផលប្រ-យោជន៍សម្រាប់ពួកអ្នកដើម្បីឱ្យសំពៅធ្វើដំណើរលើវាតាមបទ បញ្ជារបស់ទ្រង់ និងដើម្បីឱ្យពួកអ្នកស្វែងរកលាភសក្ការៈរបស់ ទ្រង់។ ហើយសង្ឃឹមថាពួកអ្នកនឹងដឹងគុណ។

(13) ហើយទ្រង់បានបង្កើតអ្វីៗដែលនៅលើមេឃជាច្រើនជាន់ និងអ្វីៗដែលនៅលើផែនដីជាប្រយោជន៍សម្រាប់ពួកអ្នក។ ទាំងអស់ នេះគឺ(ជាការប្រោសប្រទាន)មកពីទ្រង់។ ពិតប្រាកដណាស់ នៅក្នុង រឿងនោះគឺជាភស្ដុតាងៗសម្រាប់ក្រុមដែលចេះគិតពិចារណា។

(14) ចូរអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ពោលទៅកាន់បណ្ដាអ្នកដែលមាន ជំនឿឱ្យពួកគេអធ្យាស្រ័យដល់ពួកដែលគ្មានសង្ឃឹមចំពោះផល បុណ្យរបស់អល់ឡោះ ដើម្បីទ្រង់នឹងតបស្នងចំពោះក្រុមមួយនូវអ្វី ដែលពួកគេធ្លាប់បានសាង។

(15) អ្នកណាហើយដែលបានសាងអំពើល្អ គឺសម្រាប់ខ្លួនឯង ហើយអ្នកណាដែលបានប្រព្រឹត្ដអំពើអាក្រក់វិញ គឺវានឹងធ្លាក់លើខ្លួន ឯង។ ក្រោយមកពួកអ្នកនឹងត្រូវវិលត្រឡប់ទៅកាន់ម្ចាស់របស់ពួក អ្នកវិញ។

(16) ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានប្រទានគម្ពីរ(តាវរ៉ត និង អ៊ីញជីល)និងក្រមច្បាប់ ហើយនិងភាពជាណាពីដល់អំបូរអ៊ីស្រា-អែល ហើយយើងបានប្រទានលាភសក្ការៈដ៏ល្អជាច្រើនដល់ពួកគេ ព្រមទាំងយើងបានលើកតម្កើងពួកគេឱ្យខ្ពង់ខ្ពស់(ជាងប្រជាជាតិ នានា)លើពិភពលោក(នាសម័យនោះ)។

(17) ហើយយើងបានផ្ដល់ឱ្យពួកគេនូវក្រមច្បាប់ជាច្រើនយ៉ាង ច្បាស់លាស់(អំពីរឿងសាសនា)។ ហើយពួកគេមិនបានខ្វែងគំនិតគ្នា ឡើយ លើកលែងតែបន្ទាប់ពីចំណេះដឹងបានមកដល់ពួកគេដោយ សារតែភាពឈ្នានីសរវាងពួកគេ។ ពិតប្រាកដណាស់ ម្ចាស់របស់អ្នក (មូហាំម៉ាត់)នឹងកាត់សេចក្ដីរវាងពួកគេនៅថ្ងៃបរលោកចំពោះអ្វី ដែលពួកគេធ្លាប់បានខ្វែងគំនិតគ្នាអំពីវា។

(18) ក្រោយមកយើងបានធ្វើឱ្យអ្នក(មូហាំម៉ាត់)ស្ថិតនៅលើ មាគ៌ានៃសាសនាដ៏ពិតមួយ។ ដូចេ្នះ ចូរអ្នកដើរតាមវាចុះ ហើយ ចូរអ្នកកុំធ្វើតាមចំណង់របស់ពួកដែលគ្មានចំណេះដឹងឱ្យសោះ។

(19) ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេមិនអាចការពារអ្នកពី(ទារុណ-កម្ម)អល់ឡោះបានបន្ដិចណាឡើយ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួក ដែលបំពានយកគ្នារបស់ពួកគេធ្វើជាអ្នកគាំពារទៅវិញទៅមក។ ហើយអល់ឡោះ គឺជាអ្នកគាំពារបណ្ដាអ្នកដែលកោតខ្លាចទ្រង់។

(20) (គម្ពីរគួរអាន)នេះគឺជាការឆ្លុះបញ្ចាំងដ៏ច្បាស់លាស់ សម្រាប់មនុស្សលោក និងជាការចង្អុលបង្ហាញ ហើយនិងជាក្ដីមេត្ដា ករុណាសម្រាប់ក្រុមដែលមានជំនឿពិតប្រាកដ។